Pats! Oorworm. Korte snelle gitaren en een specifieke stem “and they want us to grow up…” en dat is het. Niets meer, geen enkel ander aanknooppunt, maar tientallen keren na elkaar kaatst het door mijn schedel.
We mikken “and they want us to grow up” in het zoekveld van youtube en terwijl we tokkelen suggereert youtube al het einde van je zin. Geniaal. <Enter> En ja hoor, wat had je gedacht? Robby Williams – It’s only us. Het eerste zoekresultaat. Klikken en ik laat me meevaren op de trip van nostalgie.
Gust zocht naar een manier om onze geldwereld beter te bevatten. Hoe duur is iets, wat is het waard? Wel, spiegel het met een lego-mini-figure en Gust weet het je te vertellen.
Grofweg een kwartier werken is het voor ons volwassen dagloners om de waarde van een lego minifigure te verdienen. Je kan er een groot brood en nog wat kaas voor kopen, of een colafles of twee uit de automaat mee trekken.
Wacht. Ik leg het even wat beter uit voor de niet lego-nerds onder ons. (Ik ben volleerd lego-er dankzij mijn drie kindjes mannen hier in huis.)
Een legominifigure is de niet eetbare versie van een kindersurprise eitje. Je weet op voorhand niet wat er in zit, het is ontzettend spannend om open te maken en ze kosten allebei eigenlijk te veel geld. Echt tegenvallen doet het met de Lego mannetjes echter nooit. (Het ergste wat kan gebeuren is dat je er eentje treft wiens tweeling al op de kast staat te schilderen.) Ernest vindt het doodzonde, dat gebrek aan chocolade dat een surprise-eitje dan weer wel heeft. Maar voor hem is dan ook alles zonder het bruine goedje pure verspilling. (Ik vind het dan weer wat plakhandjes gespaard.)
In elk lego-mini-figure-zakje zit …tada…goed geraden, een lego-mini-figure van een bepaalde reeks zoals nu de halloweenversie. Passeerden eerder de revue: de Simpsons, een Olympische reeks, en alle reeksen van reeks 1 tot 14. Je ziet pas aan welke figuur je je geld gegeven hebt, nadat je het zakje met gespannen vingers openknipt (of als je stiekem heel goed voelt naar de vormen erin). Zo een zakje kost drie euro. Gust kent er alles van, en heeft er samen met zijn papa al een hele ruilhandel op zitten om alle dubbels te vervangen door unieke exemplaren. (weg met de clonen)
Zo kreeg de munteenheid van Gust zakje na zakje vorm. Ook al is het dan met legopeetjes, Gust kent de waarde van geld! “En geld moet rollen!” zei hij, terwijl hij de disco diva op rolschaatsen over de vloer bewoog. (Nuja, dat zei hij net niet echt… maar het klinkt wel mooi.)
Vandaag in de tennisles ontdekten we dat een nieuw raket ons wel 20 mannetjes zou kosten. Immens veel voor hem aangezien hij heel lang sparen moet (super flink zijn kan ook) om er eentje te kunnen bemachtigen. Ernest zijn nieuwe broek kostte ons zes zakjes, en Gust zou liever een avond niet eten dan “geld” te verspillen aan het eten van bloemkool!!
Daarom gaan mama en papa hier dagelijks legomannetjes verdienen. En die boterhammen, die kopen we later wel. Tien mannetjes opslag, baas. Wat denk je?
Trompetgeschal. Het is met niet geringe blijdschap dat wij u de (her)intrede van onze nachtrust wensen aan te kondigen. Het zat er eigenlijk al een goeie twee weken aan te komen, want we moesten ’s nachts niet meer ons bed uit voor roepende kindjes. Hulde hiervoor aan onze zonen (en de juffen die ervoor zorgen dat ze moe zijn). Alleen begonnen de dagen voor ons nog erg vroeg. Wakker is wakker, dachten ze. Eens wakker was er geen terug in slaap vallen meer aan voor hen, en dus ook niet voor ons.
Zolang er nog een vijf zichtbaar is op de wekker vind ik opstaan een marteling. Maar vandaag voor de tweede dag op rij, sliepen onze beide koters -ik wik mijn woorden- een voorzichtig gat in de dag. Uiteraard is het te vroeg om van een trend te spreken; de verzamelde orde der statistici -gezellig clubje zou dat zijn mocht het bestaan- zou mij zonder twijfel erg scheef bekijken mocht ik het wel al een trend noemen. En toch kunnen we het zalige vooruitzicht op een leven met voldoende nachtrust niet loslaten. De gedachte eraan komt me als de geur van verse koffie tegemoet. Weg ochtend humeur, oprotten met die pijnlijke oogleden om vijf uur nogiets in de ochtend. “Welkom levenskwaliteit, zet u. Drinkt u iets?”
Toen ik deze ochtend om het vorstelijke ochtenduur van 07u30 uit mijn bed dartelde, trof ik onze oudste gezellig voor de televisie aan. Hij had zich “geïnstalleerd” onder een dekentje, had zichzelf bediend van speculoosjes en keek Netflix. Ohja, onze Kater had ie ook al binnen gelaten. Groter nog was mijn verbazing toen ik vaststelde dat onze kleinste nog helemaal geen teken van leven had gegeven. Die lag nog rustig te knorren. Tijdens het poetsen van zijn kamertje moet er iets fout gelopen zijn met zijn slaaptrainer-konijntjes-klok, waardoor het witte beest nog niet wakker was en Ernest bijgevolg ook nog niet.
Kijk het zit zo:
Kindjes hebben is fantastisch.
Een kind hebben dat goed slaapt is fantastischer.
Twee kindjes hebben die goed en lang slapen is fantastiest.
Kan je geloven dat we na twee nachtjes goed slapen al plannen aan het maken zijn om te verbouwen? Wat gaat dat geven als ze een week of een maand goed slapen?
Mijn jongens zijn natuurvrienden. Niet vies van een beestje. Heel fijn vind ik dat! Vergrootglas en determineertabel zijn nooit ver weg met kriebelbeestjes in de buurt. Het spreekt voor zich dat ze deze tatoeages van insecten met veel enthousiasme onthaalden. De definitieve inkt, dat durf ik niet aan! Deze tijdelijke versies van “Montattoo” vind ik knap. Een tattoo is toch net iets handiger dan een levende tor op je arm…
Vorige zomer kozen we voor de staycation. Was dat dit jaar even anders! We gingen op reis en hadden het geluk ons daarvoor in het luchtruim te begeven.
Onze jongens keken er erg naar uit. Al maanden op voorhand staarden ze verlangend de hoogte in wanneer een vliegtuig overvloog. Ging die nu naar Spanje, Afrika, Shanghai? Hoe kleiner het vliegtuigje door de hoogte, hoe vlotter de fantasie zijn gangetje ging. Op de aftelkalender kwam het vakje met stickervliegtuig dichter en dichterbij. Op de ochtend van vertrek waren er kriebels in de jongensbuikjes!
Wij vlogen met Iberia naar Spanje, met een overstap om de kosten te drukken. Alles verliep vlekkeloos. We hadden voldoende overstaptijd al mocht er toch niet getreuzeld worden. Van gate E naar J deed je al “snel” 45 minuten in de Madrileense luchthaven, zelfs met tussenkomst van de metro.
Tips voor vliegreizen met kindjes:
Voorzie kleine speeltjes voor op het vliegtuig. Wij kozen voor een schuifpuzzeltje, voorleesboek van Jip en Janneke, stickerboekje, schrijftabletje, kleurpotloodjes en een kaartspel (Bata-waf, heel leuk!). Een toverdoosje voor het wegtoveren van de kakkerlak was bij Gust favoriet. Ernest verdeed vooral veel tijd met wiebelen en uitleg geven aan spiderman. Die vliegt immers ook.
Voorzie pampers om de passagiers naast jou niet voortdurend te moeten storen voor een wc-bezoek. Mijn knulletjes moeten net wanneer het niet past om de 10 minuten een plasje doen… Vliegtuigen hebben ook maar kleine gangetjes en veel volk en karretjes met tussendoortjes die de weg versperren…
Pak een minion mee. Handig als zitverhoger voor je oogappel om uit het raampje te turen.
Laat je oogleden even neer. Kindjes leggen gemakkelijk contact met de passagiers achter je. Heb jij wat rust.
Hou je ogen nog maar wat langer gesloten. Je kind krijgt dan vast wat extra potloodjes van de vrienden op de stoel schuin achter je. Vooral handig wanneer de eerste exemplaren net onder de stoel 2 rijen verder rolden. Zeker als dat net het blauwe en rode potlood was! (spiderman, remember?)
Slapen doen ze niet. Sleur dus geen doekjes, kussentjes of dekentjes mee. Wat dacht je dan? Een verse T-shirt (of twee) komt dan weer wel van pas.
Toon ze niet hoe ze het tafeltje voor zich kunnen open- en dichtklappen. Behalve als de passagier voor je graag wat extra turbulentie heeft op zijn stoel. Laat om dezelfde reden de armsteun naast je te allen tijden neer. Of op. Het knopje werkt toch niet.
Neem snoepjes of kauwgom mee tegen het klakken van de oortjes bij stijgen en dalen. Trouwens ook veel goedkoper dan de broodjes op de vlieger. Vult net zo goed en misselijkheid door al dat gesnoep is goed tegen de eetlust. Wat op zijn beurt weer goedkoper is. Trek je niets aan van al die suikers en bakken extra energie. Ze slapen dan vast vanavond beter.
Maak je kind wijs dat het verboden-te-roken-symbool wil zeggen dat de gordel om moet. Uitgelezen kans! Zitten blijven.
Neem niets mee voor jezelf (behalve je eigen mama, die is the best!). Daar heb je toch geen tijd voor.
We stammen allemaal af van de jager-verzamelaars. Dat leerden we in dit museum in Gent. Bij Gust is dat precies niet eens zo lang geleden. Die doet niet anders dan verzamelen en “jagen” met zijn “schietedodejagers’ (alles wat lijkt op iets vurigs want echt schietgerief komt hier niet binnen… lees als takjes, straaljagers, vervormde paperclips, zijn eigen vingers…). Voor dat verzamelen heeft hij een medecompagnon gevonden in beste vriendin M’etje van school! Zij zoekt en vindt, Gust stopt het in de broek-, jas-, truizak die op dat moment ter beschikking staat. Meestal in de rechter, voor wie er zich eens echt wil in verdiepen.
Meestal vinden de schatten een tussenstop tussen dé zak en de wasmachine, soms niet. Dan moet ik prutsen tussen de rubberkes van de draaitrommel. Ug.
Deze maakten gelukkig wel een tussenstop, al kan die broek nu wel een extra wasbeurt verdragen. Kauwgom met de smaak er al uit gezogen. Ieuw!!! Staat nu op plaats 1 van de vieste jaszakschattenlijst, viezer dan de regenworm:
1. voorgekauwde witte kauwgom
2. levende worm
3. bewoond slakkenhuis
Vandaag ook een voorraadje autowieltjes, rode duimspijker met vriendje, (halve) okkernoot, rose haarspeld, vliegertjes van de boom, steentjes, pitjes, broeksknop, mais en enkele niet nader gekende toestanden.
schuddenvoorgebruik 