Deze ochtend vonden we achter in onze tuin een stukje cavia. Of liever, een stukje minder. Héél zielig, echt. Caviabeestje nummer 2 bleek al helemaal spoorloos. Niet in zijn hokje. Niet in zijn renneke, zelfs niet achter de eetbak met korreltjes, waar ze zo graag vertoefden met hun dikke buikskes. Weg, foetschie. Verschwunden! Van plus 1, naar min 2 huisdieren in één week. En weet dat die bewuste vermeerdering alvast niet de schuld heeft aan de vermindering. Ik zie de deugniet eerder in de vos (lang kan je daar echter niet boos op zijn, zie hier!!) uit de wei of de fret van een van de buren…
Ik wilde al een poosje eens een stukje schrijven over het boek van Alex de astronaut. En hoe triest ook, het laatste avontuur van de steenratjes geven me een kans, uitgelezen!
Alex de ruimteavonturier en Karel de cavia zijn de beste vriendjes. Zo ook zijn (waren*) Gust en Ernest bevriend met hun twee dikke wandelende bolletjes. Niet dat ze er elke dag naar keken (we moeten eerlijk blijven), laat staan een oog waardig gunden nu kleine poes in ons huis ronddartelt. (Een kind van 4 en het exemplaar van 1,5 jaar krijgen nu eenmaal meer respons van de speelse kat, dan van grazende knolletjes. Logisch.) Maar toch, nu en dan waren ze wel ferme vriendjes en waren de knuffels overvloedig.
Een poos geleden kregen we van superTanneke en supernonkel Willem het boek van “Alex de astronaut” cadeau. Een heel tof boek waarbij Alex tot leven komt via de Ipad. Eigenlijk een gewoon voorleesboek, maar wanneer je sommige pagina’s scant met de Ipad, komen de figuurtjes echt tot leven! Zo kan je liedjes zingen en een heus verstoppertjesspel spelen met Alex (topper bij Gust).
In het verhaal sterft Karel de cavia, het vriendje van Alex. Aan een schone dood wel, vrediger dan die waar ons cavia’s letterlijk ten prooi aan vielen. (Maar dat vertellen we Gust niet.) Gust was direct fan van het verhaal met zijn leuke liedjes en aparte twists. Ernest vooral van het feit dat hij even een paar extra minuten op de Ipad mocht… (Ernest is Ipad-verslaafd, wanneer hij verondersteld wordt te slapen weergalmt vanonder de deurkier ‘Ennesje aipadje pééélen!’)
Sinds de gruwelijke ochtendlijke ontdekking heeft het verhaal een bijklank voor mijn knulletjes. En zijn er helaas een paar extra sterren aan de caviaplaneet.
schuddenvoorgebruik 